Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Aντι-αυτοπραγμάτωση


















Οι στιγμές της απόλυτης μοναξιάς δεν είναι ανυπόφορες λόγω της έλλειψης παρέας,
ούτε λόγω της ανίας που τις συνοδεύει.
Η μοναξιά είναι σύγκρουση,
είναι η κατάρρευση του τέλειου εαυτού σου,
της προσωπικότητας που ωριμάζει στο κεφάλι σου από τη στιγμή που πρωτοείπες
«χάρηκα, Τάδε»
Και όσο χαίρεσαι, τόσο σκαλίζεις τα συντρίμμια.

Η πιο ριζοσπαστική τάση του μεταμοντερνισμού φωνάζει
«άλλαξε μέσα σου για να αλλάξεις τον κόσμο»
Μα όσο σμιλεύεις με προσοχή το απόλυτο εγώ σου, το κάνεις πιο εύθραυστο,
το αποξενώνεις από τα όρια των κοινωνικών συμβάσεων.
Δεν το ξέρατε; Έτσι την πατήσαμε κι εμείς.
Με δεδομένο πως τα προαναφερθέντα όρια δεν ξεθωριάζουν,
ένα πράγμα μένει,
η πάλη για τη διεύρυνση τους
στη διαλεκτική μάχη του συμβατικού με το αντισυμβατικό.
Κάποιος μου πε πως είναι και αυτό, ζήτημα ταξικό.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου