Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Για να ξηγιόμαστε


Απαγγελίες ποιημάτων
σε αυτοδιαχειριζόμενα κέντρα αγώνα
για να μην σώσεις και πατήσεις το πόδι σου να μας δεις
ούτε και μεις δούμε τα μούτρα σου.
Μαζεύεστε σαν τις μύγες, εθισμένοι, στα σκατά
απαξιώνω την μάζα για να μην πειστώ πως με ενοχλεί η βαβούρα
και να πιστέψω πως γέρασα,
όλα τελικά άρχισαν  να βγάζουν κάποιο νόημα
ως προς το λόγο της ύπαρξης τους.
Στο τελευταίο γράμμα ως αυτοχειρίας
 θα έχω επισηνάψει ένα link
με στοίχους και ποιήματα που έγραφα χρόνια,
για να πάρεις  την ιστορία από την αρχή
μου πήρε μια και κάτι ζωές
για να γλιτώσω από τη μια και μοναδική
στην οποία θα είχαμε κάτι κοινό
-πάντως όταν θα φύγω θα πάρω περισσότερες-.
Εσύ το γνωρίζεις,
μας σιχαίνεσαι και μας φοβάσαι υποσυνείδητα
κι εμείς, έχουμε το προβάδισμα στο ότι συνειδητά
θέλουμε να απαλλάξουμε την ιστορία από κάτι σκατά σαν εσένα
και αναρωτιέμαι ποια ποίηση  να είναι αυτή που θα γράψουμε
μέσα στα κελιά που χτίζουν  για να μας φιλοξενήσουν 
και ποιοι είναι αυτοί
και τι είναι εκείνο που θα κάνουν
ώστε σαν ιστορικό τεκμήριο να το πάρουν κάποτε;