Καταδικασμένος σε νηφαλιότητα

Το δωμάτιο παραμένει κρύο,

ο καπνός ξεθύμανε,

το κρασί είναι σκεπασμένο με ξύλινο φελλό,

δεν κοιμάμαι,

τα όνειρα με κάνουν να χασμουριέμαι

ξεχνάω την ανατομία του σώματος,

σκίζω το μπράτσο μου και δε βγαίνει τίποτα,

άνοιξα ένα κεφάλι χθες,

φίλησα άλλο ένα

μα η ώρα πέρασε κι απόψε   

η νηφαλιότητα είναι η χειρότερη καταστροφή.

Posted in Ποιηματάκια