Κανένα νέο

Βρήκα τη φιλοσοφία σπασμένη

την κατέβασα και την εγκατέστησα

Την αφομοιώνω αργά.

Θα ήθελα να ξέρω και το παραμικρό σινιάλο

από τα μηχανάκια στις άκρες του μυαλού μου

και τα μηνύματα που στέλνουν

νευρώνας με νευρώνα.

Αναρωτιέμαι πώς θα καταντήσω

στα γεράματα με όλα αυτά

όταν θα βρωμάω σαν όλους τους άλλους

θυμάμαι τα αρώματα  ήταν το πρώτο πράγμα

που μίσησα στους ανθρώπους

τώρα τι να σου πω

θυμάμαι το φρέσκο άρωμα

από τη νέα ημέρα που ερχόταν

ξημέρωνε και εγώ δεν είχα κάτι νέο να καταθέσω

κατανάλωσα…

και ώρα για ύπνο

Posted in Ποιηματάκια