Ο τέλειος (αντι)φασισμός

Από πίνακα του Dali * Αναλύσεις, επισημάνσεις, κριτικές και μια ομάδα κακών που χαραμίζουν την αισθητική τους εκσφενδονίζοντας βουητά για υλιστικές ουτοπίες ** Αυτοί γράφουν για τη ζωή τους γιατί είναι ελεύθερα πνεύματα και τα ελεύθερα πνεύματα ερωτεύονται την τέχνη. Από την άλλη, οι φτωχοί τω πνεύματι, κάνουν τέχνη επειδή ερωτεύονται. *** Κουβέντα...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Πυροσβεστήρες

Πυροσβεστήρες  Στέκομαι στα τελευταία βαγόνια του τρένου μα σπάνια σκέφτομαι σε αυτά. Οι σκέψεις πεθαίνουν μέσα σε οτιδήποτε αρχίζει από «ΜΜ» πόσο μάλλον οι τελευταίες της μέρας. Εκείνη πάλι τα καταφέρνει λιγότερο από μένα αλλά το κάνει περνάει από δίπλα μου, χαμογελάω-ανταποδίδει -είμαι όμορφος σήμερα- αυτή λογικά πάντα ήταν. Κάθεται. Συνεχίζω να διαβάζω...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Το παραπονεμένο κασκόλ

Ένα φρεσκοξυρισμένο κασκόλ τυλίχθηκε επιδέξια γύρω από το λαιμό της κυρίας με την παράξενη μύτη. Περπάτησε για ώρες, χαμογελώντας, σφυρίζοντας ηδονικά. Ικανοποίησε τις ορμές του μια και δυο και τρεις φορές, αχόρταγο ήταν. Πέρασε ώρα, σταγόνες γυναικείου ιδρώτα ‘λουσαν τα ακατάστατα μαλλιά του. Ξετυλίχθηκε. Κρεμάστηκε.  Τώρα σιωπή. Τώρα μοναξιά. Ένα κασκόλ σε μία πόλη που ποτέ...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια, sureal

Αντιαλκοολικό

* Παραμόρφωση: καρκινικά κύτταρα,διατροφικές διαταραχές και ορμονολογικές εξετάσεις. Δεν είναι μόνο το ποτό ηλίθιε! ** Η ιστορία τελειώνει όταν σαπίσει ο εγκέφαλος μου κι ούτε ένα λεπτό νωρίτερα μα μην ανησυχείτε δεν αργώ. Μισάνθρωποι. *** Σου σφύριξαν μια διεστραμμένη εκδοχή της πραγματικότητας φίλε μου. Πρώτα σε τάισαν με σκατά και μουχλιασμένα βιβλία...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Τι ωραία πόδια!

Η πόρτα κουτουλάει το συρτάρι όταν ανοίγει, οι ρωγμές είναι στους τοίχους. Κάθε κομμάτι σοβά γκρεμίζει μια γυμνή γυναικεία φιγούρα, τα πόδια παραμένουν στο τραπέζι, περιμένουν στο τραπέζι. Τα κοιτάμε, τα θαυμάζουμε, τα ερωτευόμαστε. Μα όταν ανάμεσα σ’ αυτά αντικρίσουμε ένα ολόκληρο σώμα χαμογελάμε περίεργα, με μια δόση θλίψης γιατί ξέρουμε πως σίγουρα, αργά ή...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Οι γραφειοκράτες

Πήγα να βγάλω μια άδεια ύπαρξης σε ένα χάρτη 48.000 ωκεανών και 00048b πλοίων. Ανέβηκα ως τα πολύ βαθιά νερά εκεί όπου κατοικούν τα μεγαλύτερα ψάρια και οι υπάλληλοι τους, δηλαδή οι γραφειοκράτες, ιχθύες μεσαίου μεγέθους και τρόφιμοι του γλυκού νερού. Αυτοί με το που μπήκα στην υγρή αίθουσα τους με κοίταξαν καχύποπτα:  «Δε μου γεμίζει το μάτι τούτος ‘δώ» σιγομουρμούριζαν...

Read More [...]

Posted in διηγήματα, sureal

Τα ποντίκια στις γωνίες

Μπερδεμένα ποντίκια πηγαινοέρχονται στην ετοιμόρροπη αποθήκη. Οι πατημασιές τους, νίκησαν τη σκόνη. Το βλέμμα τους είναι στραμμένο πάντα στην δεξιά γωνία. Η σκάλα, τι όμορφη που είναι τούτη η σκάλα. Στην κορυφή της υπάρχει ένα κομμάτι τυρί που μετά βίας φαίνεται μα η μυρωδιά του, δίνει στο δωμάτιο την αίσθηση της πληρότητας. Και ξεκινούν οι ποντικοί και οι ποντικίνες –από τότε που θα ανοίξουν τα...

Read More [...]

Posted in διηγήματα

Το Καπέλο

Επιτέλους τα είχε καταφέρει, απείχε μόλις λίγα δευτερόλεπτα από την γιορτή που θα ολοκλήρωνε τελετουργικά την κοινωνική του ανέλιξη προς τα σαλόνια της άρχουσας τάξης. Οι κόποι του δεν είχαν πάει χαμένοι, θα απολάμβανε και αυτός τελικά τη χλιδή και τη νηφαλιότητα που προκύπτει από τη βλακεία της εξουσίας τους. Μιας εξουσίας των αγορών του κράτους και των πραγμάτων που...

Read More [...]

Posted in διηγήματα, sureal

Εκτελώντας το καθήκον

Εκτελώντας το καθήκον Η στρατηγική του αιφνιδιασμού φέρνει ανέλπιστα κοντά τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Στρατιώτες κλαίνε κοιτώντας ξεθωριασμένες φωτογραφίες, θαυμάζοντας είτε κάποια απαλά χείλια είτε το ένδοξο μέλλον. Περιστασιακά υποπίπτουν σε μικρές ατασθαλίες αλλά μην τους σουφρώνεται τα μούτρα, είναι καλά παιδιά, το ίδιο κομμάτι ψωμί μοιράστηκαν, την ίδια πουτάνα πήδαγαν το προηγούμενο...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Μια στιγμή κοινωνικής ανέλιξης

Μια στιγμή κοινωνικής ανέλιξης Κάθε μου ολόκληρος αριθμός θα είναι λίγα κλάσματα μεγαλύτερος απ’ τους δικούς τους, λίγα κλάματα στεγνότερος. θα ναι λίγα εκατοστά πιο κοντά στην ασφυξία λίγα γραμμάρια προς την παρανομία και θα απέχει τόσο πολύ απ’ την εφηβεία. Κάθε μου λέξη θα ναι λίγα γράμματα πιο κάτω απ’ την ευγένεια λίγα περισσότερα πιο πάνω απ’ την αγένεια. Θα είναι  μακριά...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

An art manifest

Δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που κάνουν τη διαπίστωση ότι το σύμπαν δεν νοιάζεται για τη ανθρωπότητα αλλά και ότι η ίδια η έννοια της ανθρωπότητας είναι μια πλαστή ιδέα ,κατασκευασμένη από την πολιτική-κοινωνική φιλοσοφία και ιστορία με σκοπό να συλλογικοποιήσει μια σειρά από μικροοργανισμούς ( αυτό είμαστε για τα μεγέθη του σύμπαντος) που ζουν,αναπνέουν,πολλαπλασιάζονται...

Read More [...]

Posted in Κοινά κείμενα