Στην αγκαλιά του τέρατος (Φώντας & Κοάν)

Σε αφήνω στην αγκαλιά των τεράτων μωρό μου. Αφού εγώ ουρά και κέρατα δεν έβγαλα ποτέ -πόσο μάλλον δεύτερο κεφάλι- σε αφήνω να τους χαρίσεις όσες καρδιές που καίγονται στον πρωινό ήλιο θες Σε αφήνω γυμνή σε φόντο ζεστό, γεμάτο ιδρώτα με μουσικές από μισοχαλασμένο ανεμιστήρα και στουμπωμένες εξατμίσεις, σε χαζεύω από τον καναπέ και σου χαμογελάω. Σου γράφω παραμύθια όχι...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Και τι δεν είμαστε

Είμαστε παράξενες οντότητες Αναζητάμε έξοδο απ’ την απέραντη μάζα Η ψευδαίσθηση κοινωνικών σχέσεων λαμβάνει χώρα σε δημόσιες συναθροίσεις Ο καθένας μας δεν βλέπει την ώρα της επιστροφής στο κελί του εν γνώσει Του ανιαρού της διαδρομής Περιμένουμε την σειρά μας στο φανάρι ενώσω γινόμαστε παραλήπτες βλεμμάτων ωσάν να χα ‘με παραβεί τις 10 εντολές αυτούσιες Δεν...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια