Του φίλου μου του χάρου

Οι μήνες περνάνε γρήγορα, σα να τρέχουν υπερβολικά μα συνήθως βολικά κι αυτό είναι ένα στοίχημα για τον καθένα οι μήνες περνούν, βασανιστικά σα ψιλοκομμένο γυαλί στα μάτια μα πιο συνήθως σα σχοινί δεμένο στους καρπούς μερακλίδικα επεξεργασμένο, σχεδόν άφθαρτο. Ο τοίχος έχει εσοχές τρύπες για να ξεκουράζει καρφιά και κρεμάστρες για να αράζει...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Και εις γάμου κοινωνίαν

Αϋπνία Το κλειδί της επιτυχίας στο άγαρμπο παιχνίδι της ματαίωσης Τσέκα το νέο σκατό -<< μπλααα μπλααα>> - Ωραία λόγια Σκάνε λέξεις μαζί με τη χρόνια απορία του νοήματος τους Δεν έχει νόημα. Αύριο θα νιώθουμε μικροί Που τίποτα δε μάθαμε Σύμφωνο επιβίωσης Παραγγελία για το τραπέζι 3 η σερβιτόρα πίσω από το μπαρ καθυστερεί την εκτίναξη του αριθμού των διαζυγίων Τον...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Προς εξαφάνιση

Θυμάμαι εποχές που έγινα κομμάτια για άλλους θυμάμαι και φίλους μου που γίνανε κομμάτια για να ζήσουν  άλλοι όμως, γαμημένο πράγμα ο άνθρωπος, σαν ένα γαμημένο γυμνοσάλιαγκα σαλιάρη που τον θυμάμαι ακόμα. Ακόμα όταν σέρνεται νομίζει πως κάνει βήματα δυνατά, δεινοσαύρου μέσα σε ανόητες κάστες, πενιχρά παρεάκια με φίλους...

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια